Τον ήθελες τον Μάικ Τζέιμς στην ομάδα σου;

Ο Παναθηναϊκός νίκησε προχθές την Μπαρτσελόνα πραγματοποιώντας μια μεστή εμφάνιση. Σε συνδυασμό με τη βαριά ήττα του Ολυμπιακού από την Μπασκόνια, πιάνει τους ερυθρόλευκους στη βαθμολογία της Ευρωλίγκας στη δεύτερη θέση. Αν προσθέσεις και την σχεδόν καπαρωμένη πρωτιά της κανονικής περιόδου στην Α1, θα έλεγε κανείς ότι το μόνο ανοιχτό σε κριτική και γκρίνια θέμα για το τριφύλλι είναι η ανάγκη ενίσχυσης στη θέση 5. Και κάπου εκεί μας προέκυψε από το πουθενά ο Μάικ Τζέιμς…

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Για την αξία του Μάικ Τζέιμς ελάχιστοι μπορούν να πουν κακή κουβέντα. Και γι’ αυτό το να κυκλοφορεί τέτοιος παίκτης διαθέσιμος στην αγορά προκαλεί σίγουρα δίλημμα. Αλλά στην καριέρα των προπονητών τέτοια θέματα προκύπτουν συχνά. Συνήθως, όμως, πονοκεφαλιάζουν για τέτοια πράγματα είτε στην αρχή της σεζόν (όταν στήνονται οι ομάδες), είτε μεσούσης της περιόδου (εάν η χρονιά δεν προχωρά όπως σχεδιάστηκε).

Με δεδομένο πως το ημερολόγιο δείχνει 13 Ιανουαρίου και όποιος υποστηρίξει ότι το τριφύλλι δεν τα πηγαίνει καλά, μπορεί απλά να διαβάσει ξανά την πρώτη παράγραφο, η… Τζεϊμσολογία μοιάζει περιττή.

Καλώς ή κακώς, παρά τις όποιες ανορθογραφίες, οι ρόλοι στην πράσινη περιφέρεια είναι ξεκάθαροι και δεν αμφισβητούνται από κανέναν. Όλοι ξέρουν τι κάνει ο Καλάθης, ο Παππάς ή ο Λεκαβίτσιους κι ο Ντένμον. Το πώς συμμετέχουν στο επιθετικό ή αμυντικό παιχνίδι, με τα δυνατά στοιχεία ή τις αδυναμίες τους. Σε αυτό το πλαίσιο διαμορφώθηκαν οι χρόνοι συμμετοχής ή οι υποχρεώσεις που απορρέουν από το πλάνο που σχεδιάζει ο Πασκουάλ στα μπλοκάκια του. Και μέχρι τώρα δικαιώνεται απόλυτα για τις επιλογές του. Και προφανώς, πέρα από τα αποτελέσματα, στον Καταλανό πιστώνεται και η εικόνα ομάδας που βγάζουν οι πράσινοι τόσο στις νίκες, αλλά ακόμη και σε κάποιες από τις ήττες τους.

Την περσινή περίοδο πολλές από τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες του Παναθηναϊκού είχαν την υπογραφή του Τζέιμς. Του Αμερικανού που έμοιαζε (με εξαίρεση ίσως τα πλέι οφ τίτλου) να παίζει περισσότερο για τον εαυτό του και λιγότερο για την ομάδα. Φέτος, αντίθετα, πέρα από την προσωπική σφραγίδα παικτών όπως ο Καλάθης, ο Γκιστ, ο Ρίβερς ή ο Παππάς, τα παιχνίδια έχουν την ξεκάθαρη υπογραφή της ομάδας.

Στο παρκέ οι παίκτες βγάζουν το ταλέντο και την εργατικότητά τους, όμως όχι ξεκάρφωτα και ασύνδετα, αλλά στη βάση ενός σχεδίου που όσο περνά ο καιρός τόσο πιο ξεκάθαρο και αξιόπιστο φαίνεται.

Και μετά από όλα αυτά, το ερώτημα που προκύπτει είναι αβίαστο. Είναι διατεθειμένος ο Τσάβι Πασκουάλ να ρισκάρει ό,τι κέρδος έχει μέχρι τώρα, στο βωμό του επιθετικού ταλέντου που θα φέρει μαζί του ο Τζέιμς; Στην ίδια ερώτηση, στο «τον ήθελες τον Τζέιμς στην ομάδα σου;» ο κόσμος στην πλειοψηφία του λέει «ναι». Πολλοί από αυτούς ήταν οι ίδιοι που γκρίνιαζαν πως η ομάδα δεν κάνει μεταγραφές και δεν θα είναι ανταγωνιστική μία βδομάδα μετά το θρίαμβο μέσα στο ΣΕΦ και την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Με λίγα λόγια, ακόμη και στις περιπτώσεις ενός κοινού με δεδομένη μπασκετική παιδεία, όπως είναι το μεγαλύτερο μέρος των φίλων του Παναθηναϊκού, οι υπερβολές είναι αναπόφευκτες.

Και ο Μάικ Τζέιμς μοιάζει να είναι υπερβολή στο δεδομένο χρονικό σημείο. Αν ερχόταν από την αρχή της προετοιμασίας, η κουβέντα ίσως να ήταν διαφορετική. Τώρα, όμως, Γενάρη μήνα και με την ομάδα να βρίσκεται σε καλό φεγγάρι, ο Παναθηναϊκός στο πρόσωπο του Αμερικανού γκαρντ αγοράζει πιο πολύ ρίσκο παρά εγγύηση. Στην παρατήρηση ότι κάποτε στην περιφέρεια χωρούσαν ταυτόχρονα παίκτες όπως ο Διαμαντίδης κι ο Γιασικεβίτσιους και ένα σωρό άλλοι, η απάντηση είναι τα ίδια τα ονόματα αυτών των παικτών. Ας μην γινόμαστε ιερόσυλοι απέναντι στην καλύτερη ομάδα της ιστορίας των πρασίνων με συγκρίσεις, φορτώνοντας επιπλέον άγχος και πίεση σε όσους τραβούν τώρα το κουπί.

Άσε που ακόμη κι αν αποκτηθεί (με ό,τι αυτό συνεπάγεται λόγω του οικονομικού ανοίγματος, της αλλαγής ισορροπιών ή την ανάγκη να αδειάσει θέση ξένου), η γκρίνια για τη γύμνια στο «5» θα παραμείνει. Και όσοι λένε πως ξέρουν από μπάσκετ, επιμένουν. Αν είναι να κάνει μία προσθήκη ο εξάστερος, αυτή δεν μπορεί να είναι καμία άλλη πέρα από έναν τύπο στο ζωγραφιστό. Εκεί όπου ο Τζέιμς πλησιάζει μόνο όταν θέλει να κάνει τα τρελά τα δικά του. Εκείνα τα «ένας εναντίον όλων» που συχνά κερδίζουν το χειροκρότημα, αλλά πολλές φορές χάνουν αγώνες.

Οπότε, φίλε του Παναθηναϊκού, για σκέψου, τον ήθελες τον Μάικ Τζέιμς στην ομάδα σου;